Wednesday 14 September 2016

බංකරයක් තුල ගෙවුණු අඳුරු දින



අකුරු අහිමිවූවන් ගේ නිසල මුහුණු අස
ගී ගයමින් නටන මැසි මදුරු කැලන්ය

රැයත් දවාලත් අතර
මහා යුධ සන්නාහයක්
මගේ ගම තුල සැරිසරන සඳ
දකින්නට නොමැතිය කෙළිමින් සිටිය දරු කැල

සාක්ෂිකරුවන්ගෙ භූමියේ
සිරගත කෙරුණු දරුවෙකු
කිසිවෙකුත් නැත අනුමැතිය දෙන
තවත් එක අඳුරු සමයක
බංකර ගතවූ දරුවන්ය

අහසෙහි පියාඹන යානාවන් නොමැත
කිසිදු ලෙසකින් නොඑයි ෂෙල් වෙඩි
දස දිශා දෙස බලා අහසෙහි
බියෙන් තැතිගත් දරුවන්ය

තුවක්කු දැන් නොමැත අප අත
බෝම්බ කිසිත් නොමැතිය
ගුවන් යානාද නැත
අතැර ගියෙමු යුධපිටිය
කඳවුරු බැරැක්කද වසා දැමුවෙමු
එහෙත් වටලා ඇත අපව
සිදුවෙමින් ඇත තවත් යුද ගැටුමක්

හමුදාව සැරිසරන වීදියේ
බයිසිකලය නවත්වන්නට යයි
කවුදෝ කෙනෙක්

කවුරුන්දෝ තට්ටු කරයි දොරට
වසන නිවසෙහි
ගිනි අවි අත දැරූ කිසිවෙක්
හඹා යයි වීදියෙහි
පෑගෙන බයිසිකලය

නගරයේ සියලු දන හට ඇවැසිවූ බංකරය
කොහිද ඇත්තේ මට හිමි බංකරය?

එළිය පිරි සමයක් දැක නොමැත දරුවන්
අඳුරු වූ බංකර්ම
පමණකිය මා සතු

-දීපචෙල්වන් ප්රකදීපන්
පරිවර්තනය – වොජිත් කරුණානායක